Во овој број на нашиот електронски весник "ВАВИЛОН" може да прочитате за:

ПРЕТХОДНИ БРОЕВИ НА ЕЛЕКТРОНСКИОТ ВЕСНИК  "ВАВИЛОН" (кликни)

НАДВОРЕШНИ СОРАБОТНИЦИ

пн: Општеството кое ќе се базира на знаење ја зголемува потребата од луѓе со добри комуникациски способности, познавање на информатичко-комуникациската технологија, кои имаат многу информации, постојано се подготвени за учење и се способни за справување со новонастанатите ситуaции. Образованието претставува клуч за одржлив развој, квалитет и конкурентност

Употребата на информатичката и комуникациската технологија во Македонија е на незадоволителни ниско ниво, особено споредено со земјите од Европската унија, се вели во Националната стратегија за развој на информатичкото општество. Само осум проценти од македонските граѓани имаат интернет конекција, а десетина проценти повеќе имаат и приватен персонален компјутер во својот дом. Токму поради ваквата состојба и за да се создаде општество кое ќе се базира на знаење, образованието мора да се менува и да се прилагодува, во најопшта смисла на зборот. Оваа Стратегија „е-образованието“ го дефинира како нова форма на образование, во која со иновативна употреба на информатичко-компјутерската технологија, треба да се подобри традиционалниот систем на учење и да се избришат границите меѓу ученикот, учителот, домот и работното место. Сето ова ќе овозможи развивање на вештини и квалитети за подобро функционирање во модерниот свет, со глобална перспектива и со широки погледи. Значи, општеството кое ќе се базира на знаење ја зголемува потребата од луѓе со добри комуникациски способности, кои имаат многу информации, постојано се подготвени за учење и се способни за справување со новонастанатите ситуaции. Образованието претставува клуч за одржлив развој, квалитет и конкурентност. Во оваа насока, секое училиште доби по 20 персонални компјутери како донација од Кина. По ова, следуваше нивно интернет-поврзување, финансиран од американската агенција за меѓународен развој УСАИД. Ваквата инвестиција ќе го стимулира економскиот развој на земјата и намалувањето на цената на интернет услугите. Индиректно, ќе се стимулира и бројот на интернет-корисници. Нареден чекор е креирањето на македонски образовен портал чија улога ќе биде да се промовира е-образовната средина. Секој наставник, ученик, директор ќе се регистрира и ќе добие бесплатен е-маил со што ќе се создаде и мрежа за меѓусебна комуникација, размена на искуства, ставови, информации. На порталот ќе постои и база на податоци за секое училиште и активностите што ги спроведува. Освен ова, ќе се формира и дигитален форум каде субјектите во образованието ќе дискутираат за одредени теми на интерес.

За сето ова да функционира, се обучува и наставниот кадар за базично користење на компјутерите во наставата. Потоа, наученото тие треба да го пренесат на идните генерации, за кои се подготвува и дигитален буквар на македонски јазик. Ова ќе ги „принуди“ и родителите, кои за да им помогнат на своите деца, ќе мора да научат да работат на компјутерот.

Сето ова како е одлично искреирана идеја и потреба, но реалноста говори со многу сурови факти. Значи, училиштата имаат добра информатичка инфраструктура, но бројот на компјутери во едно школо не е доволен за бројот на наставниот кадар и учениците. Ова го потврдува и Елизабета Наумовска, директор на државно средно училиште „Таки Даскало“ од Битола. Нејзиното училиште има компјутерска лабораторија, интернет и е мрежно поврзано. Главниот проблем е што има еден опремен кабинет, четириесетина супер-сонични компјутери и околу 1.800 ученици кои треба да учат на нив. Со ист проблем се соочува и нејзинот колега, Бранко Чаршавски од основното училиште „Ванчо Прке“ од Виница, град во Источна Македонија.

„Компјутерите имаат одлични перформанси, но се премалку за бројка од 1.200 ученици и осумдесетина вработени. Не ги задоволуваат основните потреби и желби ниту на наставниците, ниту на учениците. Принуден сум да одам по фирми и да молам за донација на компјутери, затоа што учениците во прва и втора година, во наставата, не користат класични учебници“, вели Чаршавски.

Овие два примера се малку од многуте училишта каде бројот на инсталирани компјутери е мал во однос на потребите. Но, имаме и спротивни ситуации кога апаратите се доволни за бројот на учениците и наставниците, но тие не се во употреба од проста причина што никој не знае да работи на нив.

„Јас сум единствената вработена во училиштето која работи на компјутер. Тоа е поразителен факт за школо со педесетина вработени“, вели Убавка Бутлеска, педагог во Кривогаштани, општина во близина на градот Прилеп.

Основно прашање кое произлегува од овие факти е како да се размислува за развој на општеството кога сржта, факторот за едукација на идните поколенија, многу малку знае информатика. „Тешко е со оваа структура на размислување и наставен кадар, а посебно со третманот на државата кон руралните средини да се размислува за развој. Таа не гетоизира и не се труди да не издигне на повисоко ниво“, објаснува овој педагог.

Каква и да е реалноста, останува фактот дека преку е-образованието идните генерации ќе имаат полесен и поудобен живот. Прво, нема да мора физички да „висат“ пред шалтерите да си ги платат сметките, да аплицираат за пасош, да проверат некоја информација или да бараат виза за странство. Наместо тоа, од својот дом ќе може да ги направат сите овие нешта едноставно, брзо и со заштеда на сопственото време и пари, вели Јани Макрадули, пратеник и претседател на Комисијата за информатичко-комуникациска технологија.

Тодор Стојчевски - новинар и постдипломец на студиите за мир и развој на Филозофскиот факултет во Скопје

Храната е основниот фактор за порастот и плодноста на зајаците. Во големите фарми со интензивно производство се препорачува сите категории зајаци да се хранат со гранулирана храна. Гранулираната храна е во предност, зошто лесно се транспортира, складира и дозира, а растурот и загубата на храна е минимален. Квалитетната гранулирана храна треба да е тврда, без прав, а оптималниот размер на гранулата 2,5 - 5 мм во дијаметар и 10 - 21 мм во должина. Се препорачува храната да е во сообразност на возраста на категоријата на зајаците. Фирмите кои произведуваат ваква храна имаат разработени специјални рецепти за различите категории зајаци - гоење, за бремени и дојни мајки, за рано одбиени зајчиња и др.

Гранулираната храна треба да ги содржи следните компоненти во одреден сооднос : Луцеркино брашно, Јачмен, Пченка, Пченични трици сончогледово и сујно ќуспе, овес, минерали, витамини, аминокиселини и по можност антибиотик. Не се препорачува давањето на зелена храна во големите фирми зошто подготовката бара многу време и труд, , а покрај тоа гранулираната храна обезбедува побрз развој и поголема ефективност кај зајаците. Покрај тоа свежо косеното сено или луцерка може да предизвикаат и стомачни пореметувања, особено кај рано одбиените зајчиња кои што не се спремни да консумираат големи количини на кабаста храна.

Затоа луцерката и сеното се сушат 3 - 4 дена и истата се дава на зајаците.

Колку храна им е потребно на зајаците?

Тоа зависи од која категорја се истите.

Женките треба да се пазат од здебелување зошто во спротивно тешко забременуваат. Затоа за време на парењето се намалува некоја храна која содржи големи количини на енергија посебно: пченка, јачмен компир и сл. Дажбата треба да е околу 35 гр. храна на еден килограма жива мера. Се препорачува хранењето да биде еднаш во денот, секој пат во исто време.

Женките - мајки конзумираат 250 - 600 гр. храна на ден во зависност од кондицијата и бројот на зајчиња во леглата. Зајаците за гоење се хранат по воља така што секогаш треба да има храна во хранилките. Се хранат обично двапати на ден. Треба да се напомене дека не треба да се дава храна која се расипала, мувлосала или храна која била достапна до глодари и други животни за да не пренесе редица причинители на заразни болести кај зајците.

Иле Нанев

  на почеток=

ГЛАДИОЛИ - 2 дел

Главна улога при одгледувањето на гладиолите има правилно одбраното место по географската положба и релјеф, осветленоста, почвено- механичкиот состав, положба на подземните води, заштитеност од честите ветрови.

Апсолутно непогодни се местата во длабнатини и лишени од проветрување, места со плитки подземни води, затоа што после обилни дождови водата останува на површината и по неколку дена, тешките глинести почви и при постоење во нив на големи количини органски материи подолго време остануваат студени поради задржување на влагата, која бавно се профилтрира.

Ретко можат да се сретнат места и почви природно готови за садење на гладиоли.

На лесните песокливи почви се додава глина , а на тешките глинести почви се внесува заедно со органското ѓубриво крупно зрнест песок.

Почвата треба да биде лесно пропустлива и за водата и за воздухот.

Гладиолите се одгледуваат како едногодишна култура, со обавезно вадење на луковиците наесен, потсушување, чистење, сортирање и чување до настапувањето на благо пријатни временски услови и садење на следната пролет.

Неопходното вадење е условено од непостоењето на студеноотпорни сорти. При подлабоко замрзнување на почвата луковиците угинуваат.

На добро одбрана парцела при благо пријатна микроклима и физичко-механички состав на почвата, садењето може да започне 1,5 - 2 недели порано од вообичаеното, за определен реон. Рокот на садењето ќе го забрза за 2 - 3 недели и употребата на фолии за покривање.

Вредноста на садниот материјал се определува пред се со неговата возраст, а размерот на луковиците има важно, но попатно значање.

Младиот саден материјал се добива од луковичните папки во тек на една, две години и најценети се крупните луковици, кои се уште не формирале цветови. Таквите луковици се викаат јувенилни и нивниот оптимален размер треба да биде со дијаметар 3,5 - 4.5 см.

Бројот на покривните лушпи може да биде од 9-11 и тие по правило се помалку збиени од возрасните сорти луковици и по нив се определува староста на садниот материјал.

За добри, но помалку квалитетни, може да се сметаат крупните луковици, кои што се стари 2-3 години, но кои еднаш цветале.

Старите 4-5 годишни луковици, претставуваат неквалтетен саден материјал.Растенијата добиени од нив често заболуваат и угинуваат.

Таквите луковици тешко се чуваат во складовите и нивниот отпад често достига 60-80 % и затоа старите луковици треба да се уништуваат.

На луковицата најчесто се разбудуваат една терминална или најдобро развиената латерална папка.

Најдоцните рокови за садење во Свети Николе и неговата околина на одгледување за продолжување на роковите на цветање и добивање на берба, без примена на покривање со фолија, е 15 Март- 15 Мај.

Со примена на фолија со кратковремено загревање при паѓање на температурите во ноќните часови и студените доцни есенски денови, може да се добијат квалитетни цветови на гладиолите во Ноември. Во тој случај садењето се врши од 15-20 Јуни.

Покасното садење не овозможува формирање на квалитетни цветови, поради значителното скратување на осветлувањето и должината на светлосниот ден.

Со користење на оранжерии и пластеници, цветање на гладиолите може да се постигне од мај до крајот на ноември.

На отворено при садење во различни рокови ( од 15 Март до 15 Јули ), цветови може да се има од првите денови на Јули до крајот на Октомври, т.е. во текот на четири месеци.

Максимална височина на растенијата и должината на соцветијата, кај секоја сорта во услови на топлиот југ, гладиолите развиваат при садење во првата половина на Април. Овие рокови се сметаат за оптимални.

Садењето на луковиците на отворено во реонот на Свети Николе почнува во втората половина на Март.

Најпрво се садат крупните луковици на раните сорти наменети за рана резидба. После нив се садат малите луковици наменети за добивање на саден материал. Средните луковици се садат последни.

Садењето на гладиолите во оптималните рокови им овозможува на растенијата да се развиваат во подобар воден режим, кој овозможува интензивен пристап на соли од почвата , максимално го обезбедува растението со хранливи елементи, го активизира процесот на фотосинтеза во растението.
 

Се користи садење во еден ред или дворедна лента на садење.

Може да се користи збиено едноредно садење, со растојание меѓу редовите од 40 см. Ако растојанието меѓу редовите се зголемува до 70 см, тогаш растојанието меѓу растенијата во редот се намалува за 5-7 см.

Во првиот случај на 1 ха се садат 270-300.000 луковици прва и втора класа, а во вториот на 1 ха се насадуваат до 230.000 крупни луковици.

За да се искористи попродуктивно површината со растојание меѓу лентите од 70 см, се применува дворедно садење во лентата.

Растојанието меѓу редовите во лентата е 15 см. На 1 ха се садат 270-300.000 крупни луковици од прва и втора класа. За подрастување на мали луковички на 1 ха може да се сместат до 450. 000.

Понекогаш гладиолите може да се одгледуваат и во триредна лента со растојание меѓу лентите од 70 см.

На 1 ха по оваа шема се засадуваат 190-220.000 луковици, а се берат до 200.000 цветови.

Во зависност од сортата растојанието меѓу редовите може да варира. Оптимално растојание е 15 см, а растојанието меѓу растенијата во редот 10-15 см.

Длабочината на која ќе се посадат луковиците, зависи од типот на почвата, нејзиниот механички состав и од големината на луковиците.

Крупните луковици обично се садат на длабочина од 7-8 см, а ситните на 3-4 см.

Во помали производни плантажи и при производство во заштитен простор ( пластеничко производство), садењето на гладиолите се врши во т.н. фитарии, широки 1 метар и долги произволно, каде на 1 м² се садат од 60-70 луковици од прва класа на растојание 10 Х 10 см.

Обезбедувањето на почвата со елементите на исхрана зависи нејзината плодност. Недостатокот од макро и микро елементи, се внесува во вид на минерални и органски ѓубрива.

За попродуктивно искористување на минералните ѓубрива и оптимален фотосинтетски процесс, треба да се стремиме кон идеално снабдување на растението со вода.

При првото прихранување на гладиолите , што се развиваат од јувенилните луковици на 1 ха се внесуваат 0,6-1,5 т минерални ѓубрива.

По правило на тешките почви дозите на внесување се помали за 2 пати отколку кај лесните почви.

При нормални услови, кога гладиолите нормално се развиваат лисно прихранување со N:P:K, не се изведува, бидејќи тоа нанесува повеќе штета , отколку корист.

После прихранувањето се врши длабоко прашење на меѓуредовите на 10-12 см. Почвата покрај растението се праши на помала длабочина за да не се повредат луковиците и кореновиот систем.

Второто прихранување се прави на крајот од првиот период од развитокот, во фенофазата на вториот-третиот вистински лист, кога растенијата се високи од 20-25 см.

Растенијата од јувенилните луковици се прихрануваат со минерално ѓубриво NPK со истите дози како првото прихранување.

За органско прихранување, подобро е да се користи коњско и птичјо ѓубре и само при нивен недостаток се применува говетско ѓубре.

Ако е времето жешко тогаш за лисно прихранување во улога на микроелемент се вклучува и цинковиот сулфурен-оксид.

Лисно прихранување со некој макроелемент се изведува во следниве случаеви:

-кога лошо се развива надземниот дел или лисјата имаат светло зелена боја (насадот се прихранува со 0,5%уреа),

-при недоволно интензивна фотосинтеза (прихрана со калиум и магнезиум сулфуроксид),

-во периодот на цветање, созревање на семето, созревање на ќерќините луковици (прихрана со брзо растворливи форми на фосфорни и калиеви ѓубрива).

Кај гладиолите прецветаните соцветија неопходно е да се отстрануваат, но без повреди на лисјата.

Растенијата во летните месеци се наводнуваат секој 10 дена по 400-600 м³ вода, на 1 ха во зависност од способноста на задржување на влагата во почвата. Во време на вегетациониот период во сушните реони, се изведуваат до 15 наводнувања.

Секојдневни наводнувања во најжешките денови со мали дози 10-15 л/м² се недоволно ефективни и често штетни. Подобро е да се наводнува поретко, но пообилно.

Во посебно топлите денови, неопходно е наводнувањето да се врши во раните утрински и доцните вечерни часови, со распрскувачи се прска 10-15 мин. што допринесува да се створи влажна микроклима околу растението.

Прекинувањето на наводнувањето доведува до нерамномерно растење на заменувачката луковица.

Најраспространета болест претставува фузариозата или сувото гниење.

Гладиолата ја напаѓаат исто така и сивото гниење (ботритис), бактеријалната краста, ‘рѓата.

Од вирусните заболувања познат е мозаикот на гладиолата.

При првите симптоми на болеста растенијата обавезно се уништуваат заедно со дел од околната почва.

Еден од најголемите штетници е гладиоловиот трипс кој го повредува растението, како во текот на вегетацијата, така и во текот на чувањето на садниот материал.

Други поважни штетници се: рутавата буба, која го напаѓа цветот, и зелените црви, кои ја напаѓаат луковицата.

При висока агротехника цветовите достигнуваат и над 1 метар со 15-18 цвета, а не е редок случај да цветови од поедини сорти носат и по 20-22 цвета.

Сортиментот кој е воглавно распространет во Свети Николе е релативно разнообразен и колоритен:

-бели сорти: "Frendschip Vajt " , "Vajt prosperiti",

-розови сорти: "Roze superm", "Frendship",

-црвени сорти: "Oskar", "Eurovision", "Hanting song",

-сини сорти: "Fidelio", "Blye eisel",

-жолти сорти: "Nova Luks", "Decizo",

-портокалови: "Piter paers" и др.

Во развитокот на цвеќарството се посветува внимание не само на количината, туку и на квалитетот на производството, се проширува асортиманот, се зголемува потребата од нови сорти на гладиолите.

Во индустриското производство на цветни култури во светот, гладиолите завземаат трето место, после ружите и каранфилите.

Проблеми во производството на гладиолите за сечен цвет и луковици се појавуваат поради недостаток на препарати за заштита, стручна литература за технологијата на производството, а секако најважен проблем претставува отежнатиот пласман на сечен цвет кој што во сегашни услови е ограничен само на територијата на нашата Република Македонија.

- крај - Дејан Гичев

  на почеток=

Загатка на Балканско „Илло Темпоре”

Би тргнал од анализата на насловот преку прашања, кои имаат важна улога во продолжувањето на аргументацијата. Зошто зборуваме за балкански илло темпоре? Како би можеле да најдеме една реалност блиска до балканската? Дали Балканот се наоѓа во една друга временска и територијална оска, далечна од западната, или е само литературна илузија? „Каде би требало да се наоѓаат границите на Балканот, и дали овие оспорувани граници би можеле да го дефинираат идентитетот на Балканот?”- се прашуваше во едно литературно дело г-ниот Душан И. Бјелич.

Овие прашања ни го даваат впечатокот дека навистина постои овој феномен. Повторно, инсистирајки се прашувам со цел и читателот да се запрашара каде на временската оска се наога Балканот : дали навистина постои еден статичен балкански идентитет или менталитет? Се разбира дека одговрот има различна слика, зависно од месположбата на раскажувачот или од неговото потекло. Сепак, во случајот на ако еден набљудувач однавор/странец ја погледне еволуцијата на оваа територија со етничка загатка, и посебно ако неговиот контакт е мотивиран од егоцентрични/етноцентрични аргументи, неговиот заклучок ќе биде формулиран на еден начин, со критички забелешки, без да открие една територијално-просторна реалност.

Ова се случува од едноставна причина бидејки историска еволуција на Балканот беше „предмет на расправа на најмалку три центри на моќ, почнувајќи од пост-византискиот или предмодерниот период, и го манифестираше центрифугализмот само како начин на отпор/преживување а помалку како тенденција да ги замени споменатите центри, како во Централна Европа, каде што Прага и конкурираше, барем виртуелно, на Виена; каде Братислава ја манифестираше својата дистантност од Будимпешта, Будимпешта од Виена итн.”- го потенцираше ова во една негова статија проф. Мирчеа Муту.

Во оваа смисла, балканските градови си конкурираа меѓусебно, сите заедно против двата света, Западот (центарот на мудроста и цивилизиранот) и Истокот (светот на сето што може да се разбери во констраст на цивилизацијата). Бидејќи полуостровот се најде на крстопат, се појавија контактите помеѓу двете спротивставени бои; така, влијанијата од двете страни навлегоа во овој простор, а чудната комбинација помеѓу црно и бело ја создадоа злокобната боја на сивило.

Можеме уште да додадеме дека, поради постоењето на критички предрасуди на набљудувачите на Балканот, тие се губат во деталите, без желба да го прифатат тоа што го гледаат, или пак нивното набљудување е само предрасуда според нивниот културен шаблон, бидејќи „Европа нема унитарна перспектива за оваа нејаснотија“. На овој начин резултира една интер-релатација на една заменета слика во комплицираната балканска „загатка”.

Неколку додатни бои го збогатуваат веселиот пејсаж на ова статично време. Во својата почетна форма, загатката претставува една слика составена од повеќе дела, и ако се изгуби еден дел, колку и да е неважен тој дел, не се добива финалност на илустрацијата. Во случајот со Балканот, гледан како загатка, можат да се претпостават следните ситуации: постојат повеќе парчињата одколку што се потребни за една слика, и секојпат остануваат однадвор и можат да бидат заменети со било кое од нив, во секое време а едно од тие парчиња е балканизмот (сам по себе, балканизмот привлекува многу атрибути, се додека сликата не се појави како обременета или преувеличена); втората ситуација, по некоја логика, би била дека, од првичната загатка недостасуваат одредени делови кои опишуваат една непотполна слика.

Споредбено со тоа што претставува Западот, во балканската загатка недостасуваат делчињата на времето и просторот. Во двата случаи говориме за една слика на крајностите; или сликата е пренагласена и објаснува повеќе одколку што е потребно, или е една нецелосна слика, во која недостасуваат основните делови. Потребно е уште да истакнеме дека, откако ќе се подредат делчињата, на крај недостасува контрастот на боите, и стабилноста на загатката.

Во оваа смисла, горе наведената идеја на Р. Д. Каплан е доста сугестивна, а Балканот, гледан во овој контекст, преку една загатка, ни говори за онаа блокада на времето и просторот.

Студент на Пост-Дипломски Студини на

Универзитетот Овидиус –

Факултетот по Историја и Политички Науки – Специализација „Мегународни Односи во 19-21 век” во Констанца -Романија

Незнам како живеат децата денес, многу работи се изменија, јас не сум веќе дете (за жал) а и веќе 5 години не сум дома , во Македонија. Кога ги гледаш работите од друг агол, од неутрална страна доаѓаш до пообјективни и реални заклучоци.

Многуте промени во последните години не треба да влијаат врз децата, би требало да се заштитат од секојдневните бомбардирања со политика и сличните гадости што ги носи таа.

Воспитувањето денес на децата не треба да се разликува на она од мое време , би требало да се подобри .

Можеби сум југо носталгичар и горд пионер кој веруваше во своите идоли

(Тито, Загор, Блек Стена, Капетан Мики .... како и многу други) и би сакал нашите деца да имаат детство како нашето. Секако се промени начинот на живот но нивното изградување како личност не треба да се загадува со непотребни работи.

Ќе пробам да ви доловам некоја слика за овдешниот живот како живеат младите во Америка (САД) и затоа ќе земам една необична перспектива на споредба на слични култури.

Има една позната hebrew изрека “времето е најголем непријател”. Длабока мисла која многу нуди за размислување и може да се толкува во "икс" примери.

Можам да кажам дека hebrew културата е многу интересна за проучување бидејки многуте луѓе што сум ги запознал од таа култура имаат слични особини како нас Македонците, можеби поради нивниот егзодус и големата миграција низ светот.

Културните вредности кои ги носиме со себе од родната ни грутка , т.е генот, верата, духот доаѓаат на големо искушение во новата средина. Евреите како многу стар и мудар народ почнале да работат на тој случај многу одамна.

Секако каде и да си во светот треба да се адаптираш но тоа не значи и да се претопиш, затоа тие културни вредности потребно е повеќе да ги нагласиш, изгледа затоа нашиве луѓе во дијаспора се прават големи патриоти :))

Да се разбере животот на “нашите” во туѓина како и животот на младите , потребно е да се споменат некои историски факти.

Историски или временски гледано, како народ од Балканот сме почнале да имигрираме од многу поодамна. Јас лично сум од најновиот имигрантски бран, секако пред мене се по-воените имигранти од 45та и имигранти од турското време и балканските војни.

Секако дека потекнуваме од исто место но тоа незначи дека овие различни генерации или “бранови” на имигранти ќе можат да живеат заедно . Би било убаво да можеме, би биле пореспектирана нација во САД и светот . Исто како и дома и во САД сме поделени на различни партии или организации.

Првата организација на Македонците е МПО која во поновата историја или во нашите учебници по историја има етикета за “лоша” пробугарска партија. Можеби е потребно да се следи изворот на таа информација , а изворот е "прокомуњарски", секако победниците секогаш ја пишуваат историјата, како и да е да не навлегувам во и така збунувачката историја , МПО евулуирала со време , се смениле многу луѓе, дошле прогресивни наследници и лидери и со време ги смениле нивните идеии и цели, но никако да се откачи од таа етикета пробугарска. Македонија евулуира и тој единствен дел што остана од неа ги смени непријателите но не се сменија лидерите а кога ке се сменеа , новите не беа поразлични од постарите. Корупција, беда и пак нов бран на емигранти. А прстот пак го насочуваат кон некој друг а не кон себе. Кај нас не важи она "Панта реи" кај нас се се врти у круг.

Арно ама тие ни се корењата и факт е дека МПО е една од најбогатите огранизации, членовите на таа партија се доктори, магистри и бизнисмени кои тежат многу милиони долари.

А со многу пари може да се купат многу работи и да се решат многу проблеми.

До пред неколку години единствена организација на поновите емигранти која ги застапуваше правата на Македонците беше црквата. А црквата се “искрши” од работа за да ни го олесни животот овде во туѓина а посебно на новите млади емигранти.

А црква како црква немора да се каже повеќе. Луѓето кои ја раководат црквата (не попот) членовите на црковни одбори се луѓе полуобразовани, кои скоро цел нивен живот се изработиле по фабриките кои уште мислат дека во Македонија нема телевизори.

Тие ти се конзервативци,тврдоглави и полуобразовани луге кои ја користат црквата и за свои лични интереси, прават еден затворен круг , нешто како клан а не лоби група. И ако си од Свети Николе можеш само да се залажуваш дека можат да ти помогнат или не дај боже да те заштитат.

Арно ама ако си од Битола или некое си Битолско село и имаш роднина во црковниот одбор , можеби и стипендија ќе ти дадат за фалкутет а за да не бидеш осамен дури и на девојката твоја ќе и ја наредат работата.

Такви импресии не воодушевуваа кога прв пат дојдов во Охајо . Секој со својата среќа или несреќа се снаоѓаше како знае но секако има добрина кај многу луѓе кои знаат како е да си новодојден имигрант .

Дури и Сомалијците кои до вчера водеа племенски војни , на еден од најголемите Универзитети во Северна Америка “Ohio State University” имаат стипендиска програма. Досега немам слушнато да нашиве имаат таква програма или пак иницијатива.

Д.Г.

  на почеток=

ПРАЗНИЦИ

"На денот на славата домот се претвара во црква божја"- рекол Свети Апостол Павле.

Познавањето и почитувањето на религијата на која се припага не е вродено чувство туку тоа се наследува од предците . Македонија е земја со голема христијанска историја и традиција, земја каде секогаш се почитувала религијата.

Дел од тоа почитување е славењето на славите посветени на светците - заштитници на фамилиите, чие славење главно се пренесува од колено на колено, од татко на син. И како што секој христијански храм е посветен на еден светител, кој го слави како заштитник така и македонските христијански семејства имаат светец кој е нивен заштитник и чие славење редовно се пренесува од колено на колено, од татко на син. Во христијанските семејства се прославуваат неколку видови на слави: семејна, крсна, именденска, црковна, селска или градска, еснафска слава....

Семејната слава е чествување на оној светител на чиј ден нашите предци го примиле христијанството и кого го одбрале за свој заштитник или молитвен застапник пред Бога. Славата се пренесува од татко на син и речиси никогаш не се менува. Дури и ако семејството изумре , оние што го наследиле имотот во поголем број случаи сметаат дека е нивна должност покрај својата слава да ја примаат и онаа на нивните претходници. Отаму има семејства кои слават повеке слави. Ако жената останала вдовица ја наследувала славата на својот сопруг.

Црковните слави, пак, се славење на светителот на кого храмот е посветен.

Селските или градските слави се посветени на оној светител кого градот или селото го имаат за свој заштитник. На пример Свети Николе за слава го има Свети Никола. Култот на Свети Никола е прифатен секаде и затоа е проследен со масовно прославување. Колку повеке е развиен и раширен култот на одредени светци, толку тие повеке се празнуваат.

Крсната слава кај Македонците многу ретко се слави. Значи прославување на денот кога верникот е крстен, а крштевањето обично се прави на големи празници.

Именденската слава е кога се празнува светителот чие име го носи верникот, кој што го чуствува како свој личен заштитник или, пак, како молитвен застапник пред бога. За датум кога ќе се слави славата се зема денот кога светителот се упокоил, кога се претставил пред бога. Единствено деновите кога се родиле Пресвета Богородица, свети Јован Крстител и Божјиот син Исус Христос можат да се слават како слави. Меѓу народот е раширено верувањето дека сите оние кои немаат , а сакаат да имаат своја слава можат со отварање црковна книга, па на која страница, односно кај кој светец ке се отвори книгата, тоа ке биде нивната слава. Ова е суеверие, или таканаречена урбана леѓенда. Сите оние што немаат своја, домашна, традиционална слава или нивното име не е име на некој светец, можат во консултација со парохискиот свештеник или духовниот отец да одберат светец чие дело и живот го почитуваат , светител кој за нив е инспирација.

Подготовката за почеток на славата започнува неколку дена порано, со исповедување на верникот пред парохискиот свештеник или духовен отец. Верникот исто така со пост се подготвува да на самиот ден на славата, кога се одржува светата литургија, да се пречести со телото и крвта на нашиот спасител Исус Христос. Денот кога е славата домот се претвора во црква Божја. Се пали свеќа , кандило пред иконата на светителот, се спрема славски колач, пченица и вино и домот е отворен за прием и гоштевање за сите пријатели и роднини. Јадењата спред тоа дали славата е во пости се подготвуваат посни и обратно, ако не се пости се подготвува мрсна трпеза. Јадењата се посни и ако славата се падне во среда или петок. Среда се пости затоа што тогаш Исус Христос бил предаден од Јуда, а во петок бил распнат на крст. Во сите други денови се подготвува мрсна храна ако славата е посна. Славите, пред се треба да се прославуваат достоинствено, затоа што тоа е денот кога треба да се присетиме на делата и животот на светецот што го славиме. Тоа е всушност суштината на празникот. Трпезата не мора да биде богата, доволно е штом гостите ќе го пречекорат прагот да бидат пречекани со славскиот леб, пченица и вино. Правило или обичај е да се оди на слава вечерта пред денот на славењето, бидејки според црковното време, по вечерната богослужба почнува новиот ден.

Во православната црква има три богослужби: утринска, вечерна и литургија. Светата литургија почнува во 16 или 17 часот и по неа се смета дека веке дошол следниот ден. Ова е причината што се оди да се честита слава вечерта пред да дојде денот на славата, а другите одат на ручек наредниот ден.

Во црквата или домовите на верниците свештеникот го благословува колачот, виното и пченицата кои имаат свој симбол и значење. Славскиот колач кој се подготвува со осветена вода , преставува благодарност кон Бога на спасение, а пресекувањето на колачот во вид на крст го преставува страдањето на Исус за нас. Преливањето со вино значи дека со крвта Христова сме исчистени од нашите гревови, додека свеќата ја означува молитвата. Пченицата се подготвува каско жртва за благодарност кон Бога за дадените земски плодови, а и во спомен на спасителот. Шеќерот кој се меша со пченицата означува блажен живот на праведните христијани по смртта. Маслото што се става во кандилото, исто така преставува жртва за Бога. Кандилото секогаш гори покрај славската икона , која се поставува на најубавото место во собата, на источната страна.

  на почеток=

Новогодишни обичаи во светот

Почитувани пријатели на Вавилон и нашиот електронски весник за овој наш број се потрудивме да ви презентираме неколку познати светски метрополи и начинот на кои се дочекува новата година кај истите:

Сиднеј Австралија ја прави најголемата забава на отворено во светот. Голем број на луге од 1.2 милион уживаат во топлото летно време и во спектакуларниот природен амфитеатар што го создава сиднејското пристаниште. Традиционално се организира огномет од 80 000 ракети активирани од Сиднејскиот мост ,,Харбор бриџ,, и од четири други локации крај шесткилометарското пристаниште. Овој настан секоја година привлекува околу 300 000 странски туристи.

Во Шкотска Единбург околу 100 000 луге секоја година се собираат на организирана улична забава ,, Хогмани,, во текот на која има огномет со ракети истрелани од градската тврдина и од другите поголеми ридови кои го опкружуваат градот. Хогмани е шкотски збор за прослава на Нова година на Шкотски начин, која почнува на 31 декември, и трае два дена. Постојат многу обичаи национални и локални поврзани со оваа прослава. Најраспространет обичај е практиката на ,,првиот чекор,, кој почнува веднаш по полнок на 31 декември и се состои од пречекорување на прагот од куката на некој пријатели или соседи, при што се носи симболичен подарок-јаглен, колачи со путер кухински прибор од сребро или росвај, што на домакинот на куката ке му донесе срека во Новата година. Гостинот треба да влезе од предната врата, а да излезе од задната врата на куката. Се претпоставува дека е многу важно кој ке биде човекот што ке го направи првиот чекор.

Во Шкотска во Стоунхевен обичај е да се вртат огнени топки. Секоја топка има дијаметар од еден метар се прави од жица , катран, хартија и од друг запалив материјал. На топката се прикачува жица долга два метра, синџир или незапаливо јаже. Топките ги палат луге кои се задолжени за тоа и ги нарекуваат свингети, ги вртат околу себе движејки се по улиците на градот од пристаништето до плоштадот и назад. На крајот на церемонијата запалените топки се фрлаат во морето. Повекето Шкоти ја прославуваат Новата година со свечена вечера на која задолжително има пита со месо.

Во САД каде воглавно има многу маскембали и задолжителен бакнеж на полнок кој останал како традиција од минатото. Маските што ги носат симболизираат лоши духови од старата година, а бакнежот на полнок симболизира прочистување и ослободување од тие духови. Во последните сто години во САД главен настан е спуштањето на ,, кристалната топка ,, на Тајмс сквер во Њујорк." Топката е тешка 485 кг. и има дијаметар 1.8 метри направена од кристали ,,Ватерфорд,, која почнува да се спушта една минута пред полнок.

Во Сиетл одбројувањето на Новата година се прави со лифтот на познатата зграда ,,Вселенска игла,, кој се искачува кон врвот на зградата од каде што на полнок почнува спектакуларен огномет.

Во Бразил неколку милиони Бразилци и туристи ја прославуваат Новата година на познатата Копакабана (плажа во Рио) танцувајки на африканските и самба ритамот. Лугето се облечени традиционално во бело и на полнок во морето фрлаат цвеќе.

Во Колумбија традиционално се пали машка кукла наполнета со несакани материјали а понекогаш и со ракети за огномет. Овие работи ке изгорат во старата година а со нив горат и сите лоши спомени.

Во Венецуела традиционално се носи жолта долна облека за среќа. Одбројувањето започнува 12 минути пред полнок во рацете имат чашка со 12 зрна зелено грозје и секоја минута јадат по едно зрно за среќа.

Во Хрватска во Сплит има традиција да играт ,,пицигинг,, традиционална игра на плажа на Нова година без оглед на временските прилики. Се игра обично со пет луѓе кои си фрлаат мало топче што повисоко во воздух и што подалеку од водата. Играта бара многу трчање по плажата и во плитката вода. Нема поени, нема победници и губитници.

Хиндусите во Индија на запад носат ѓердан од рози, црвено, пурпурно и бело цвеќе. Покрај своите кревети имаат мали светилишта во кои веруваат дека кога ке се разбудат првото утро во Новата година ке видат убави работи. Во Керала мајките на послужавник ставаат храна цвеке и мали подароци и децата кога ке се разбудат првото утро на Нова година со затвотени очи одат се додека не стигнат до послужавникот. Во централна Индија на зградите се поставуваат портокалови знамиња.

Во Ванкувер Британска Колумбија Канаѓаните уживаат во ,,капење со поларни мечки,, во смрзнатите реки и езера.

Јапонците закачуваат јаже од слама пред своите куќи кое ке им помогне да се заштитат од злите духови и ке им донесе срека и радост. Имаат обичај да се смеат првото утро за да бидат весели цела година.

Холанѓаните веруваат дека јадењето крофни на Нова година носи среќа. Во сад на Нова година се јаде црн грав со свинско месо или со шунка. Црниот грав се смета дека носи среќа во многу култури. Свинското месо се смета дека носи просперитет.

Драги читатели на нашиот електронски весник доколку имате некои специфични обичаи поврзани за прославувањето на Нова Година или некои друг празник слободно ни пишете на нашата е-маил адреса vavilons_nikole@yahoo.com

  на почеток=

СПОРТ

Почитувани читатели на електронскиот весник на Вавилон центарот од Св.Николе во овој број на електронскиот весник ке имате можност да бидете запознаени со историјата на ракометниот клуб "Овче Поле" од Св.Николе.

Како што е редот да почнеме од почеток:

Ракометниот клуб Овче Поле бил формиран во далечната 1954 година , но тогаш само формално бидејки се уште не бил регистриран како клуб. Во 1955 година за прв пат во нашиот град Св.Николе имало формирано ракометен клуб. Во тој период ракометниот клуб бил крстен , односно се викал "Партизан Св.Николе". Во 1955 година за прв пат ракометниот клуб Партизан Св.Николе се натпреварувал односно играле во Штипската зона. Тоа било период каде што ракометниот клуб Партизан Св.Николе играл само една година во таа "Штипска зона". Играчите што играле за ракометниот клуб Партизан Св.Николе биле само од нашиот град од Св.Николе. Откако почнал да се натпреварува ракометниот клуб Партизан Св.Николе во таа Штипска зона веднаш по само една година натпереварунање изборил пласман во повисока и поквалитетна лига. Во таа лига каде што се натпреварувал ракометниот клуб Партизан Св.Николе се натпреварувале и екипите на :

Вардар - Неготино; Партизан - Кавадарци; Партизан - Гевгелија; Велес - Борец и Пелагонија. Во оваа лига ракометниот клуб Партизан Овче Поле се натпреварувал 10 години. Кога влегол ракометниот клуб Партизан Св.Николе во оваа лига земал и неколку засилувања меѓу кои имало и двајца офицери од Штип , а тоа биле Спасе и Радмило. Тогаш земале и еден професор по физичко како засилување , а тој понатаму продолжил да игра во многу појаки екипи а тоа бил професорот Цимбо Цимбаев. Во 1961 година ракометнот клуб Партизан Св.Николе бил преименуван во Овче Поле . Во тој период од 1961 до 1974 година ракометниот клуб Овче Поле ја имал најдобрата екипа на сите времиња во клубот. А во таа екипа тогаш настапувале:

Голман бил: Тошев Љупче

Играчи биле: Арсов Слободан , Јорданов Стево , Коцев Ангел , Паужинков Илија , Лазаров Бранко и Андонов Костадин.

Од самиот почеток на ракометниот клуб односно од неговото формирање до 1974 година за прв и долгогодишен претседател бил Миле Панев.

Најголем успех на ракометниот клуб Овче Поле настапувал две сезони во Југословенската лига односно од 1988 до 1990година. Најдобар пласман на РК.Овче Поле било 4-то место во втората југословенска лига. Во таа втора југословенска лига учествувале само три екипи од Македонија, меѓу кои биле Вардар, Прилеп, и Овче Поле. Инаку РК Овче Поле имало освојувано и трофеј од некои турнири, а од тие турнири ке ги одвоиме турнирите во: Врање, Пирот, Куманово и Штип. Исто така важно е да се напомене дека од РК Овче Поле има излезено многу добри ракометари мегу кои и еден од најдобрите ракометари во Македонија, а тоа е Кире Лазаров.

Инаку ние како денешни играчи на РК Овче Поле имавме можност за читателите на електронскиот весник на Вавилон Центарот од СВ. Николе да ви ја представиме историјата на ракометниот клуб Овче Поле.

Марјан Наумов

Никола Стаменковски

Во тек е најголемата анти-расистичка кампања во Европа - со фудбал против расизам. Од 13 до 25 Октомври оваа година се реализираат активностите од Шестатта акциона недела организирани од мрежата ФАРЕ - со фудбал против расизмот во Европа. Во оваа кампања се вклучени околу 1000 иницијативи на фудбалски клубови, навивачи, фудбалски здруженија, етнички малцински групи, разни младински групи, организации .

Сите тие заедно спроведуваат активности со цел да се победи расизмот и дискриминацијата на и околу фудбалските терени и секој да може подеднакво да игра фудбал, да гледа натпревари и да дискутира за нив без да се плаши дека некој ќе го повреди поради неговите размислувања, боја или раса.

Целата оваа кампања е подржана и помогната од УЕФА и заедно ги спроведуваат десетте точки од акциониот план. Акциониот план опфаќа разни мерки за ефикасна борба против злото наречено расизам. За своите активности мрежата ФАРЕ во 2002 година ја доби наградата "Free Your Mind" која је доделува Музичката Телевизија-MTV Europe.

Одбележувањето на 6-тата Фаре недела "со спорт против расизам и дискриминација" Организација на жените на Општина Свети Николе и нејзиниот младински центар Вавилон од Свети Николе ја отпочна на 14 Октомври со пречек на гостите од Јагодина - Србија и Црна Гора. За гостите од Јагодина Вавилон центарот на 15 Октомври организира еднодневна екскурзија во главниот град Скопје. Ги посетивме кањонот Матка, каде гостите беа воодушевени од убавините кои ги пружаше кањонот и блиската околина. По посетата на Калето имавме кратка прошетка низ старата чаршија каде ја посетивме изложбата во Националната Галерија на Македонија. Прошетката продолжи низ центарот на Скопје. Во попладневните часови имавме прием од преставници на Проектот за развој на деца и млади финанансиран од Агенција за млади и спорт во владата на Р. Македонја Блашко Смилевски и Миро Радевски.

На 16 Октомври на ракометното игралиште во Свети Николе со почеток во десет часот по поздравниот говор до натпреварувачите и присутните на трибините од страна на координаторката на Вавилон центарот Свети Николе Рахела Горгиева , турнирот го прогласи за отворен г-ѓа Вера Златева претседателка на Организација на жени на Општина Свети Николе.

На турнирот зедоа учество екипи на : Друштвото за развој на доброволната работа од Јагодина-Србија и Црна Гора, Вавилон центар Лозово, Еколошкото друштво Изгрев од Свети Николе, подмладокот на Ф.К. Овче Поле од Свети Нколе , преставници од волонтери од Мировниот корпус, и екипи од Вавилон центарот Свети Николе . Екипите беа со мешан состав по пол и етнитет. Турнирот го отворија екипите на подмладокот на Ф.К. Овче Поле од Свети Николе и екипата од Вавилон центарот од Лозово.

Манифестациајта беше збогатена со настапите на балетската група Анабела од Велес.

Полетот, ангажираноста желбата за успех беа главните доблести кај сите екипи без разлика на етнитетот и верската прпадност. Навистина беше задоволство да се биде дел од овој настан затоа што нашиот град ја имаше таа привилегија да ја претставува Македонија во кампањата за борбата против расизмот и дискриминацјата, а Македонија беше меѓу вкупо 35 држави учесници во оваа кампања. Настанот изобилуваше со многу интересни моменти, акции и атракции на младите фудбалери кои докажаа и покажаа дека спортот е единствен начин да се победат предрасудите, но и можност да им се каже НЕ на девијантните појави.

Уште еднаш младоста покажа дека светот е убаво место за живеење кога сме еднакви и подеднакво се радуваме на исти работи . Во овој случај фудбалот беше алката која не поврза сите во играта, навивањето, дружењето, а за ова упатуваме благодарност до ФАРЕ нашиот спонзор на оваа манифестациаја.

По 5 часа игра и забава на игралиштето каде победниците славеа, а поразените потајно тагуваа, во хотел Овче Поле беа прогласени најдобрите екипи и поединци, а на останатите им беа поделени диплломи и благодарници за учество. Во отсуство на градоначалникот на најдобрите признанијата ги подели г-н Сашо Панев секретар во Локална самоуправа Свети Николе.

За најдобри беа прогласени :

Прво место за Доброволното против пожарно друштво Свети Николе;

Второ место за Вавилон центар Свети Николе;

Трето место за подмладокот на Ф.К. Овче Поле од Свети Нколе;

За најдобар играч на турнирот беше прогласен Костов Миле од подмладокот на Ф.К. Овче Поле од Свети Николе;

За нај фер плеј играч беше прогласен Марјан Наумов од Вавилон центарот од Свети Николе;

За нај фер плеј екипа беше прогласена екипата од Волонтерскиот центар од Јагодина

За голгетер на турнирот беше прогласен Михајлов Горан од екипата на Доброволното противпожарно друштво Свети Николе

За најдобар голман беше прогласена Марија Цакич од Волонтерскиот центар од Јагодина

За посебен допринос за развој на спортот и фудбалот во Свети Николе диплома беше доделена на г-н Гордан Здравков најуспешниот фудбалер на сите времиња од Свети Николе.

На сите оние кои учествуваа во успешната реализација на турнирот им беа доделени благодарници: Локална Самоуправа Свети Николе, Јавното Комунално Претпријатие "Единство" - Свети Нколе, Печатница Цвај Дизајн Свети Николе, Ресторан Пуже, Ресторан Деспина, Сендвичара Лучијано, Бутик "Хуго", Организација на жени на општина Свети Николе, пекара "Алгомак", Хотел "Овче Поле".

Органзаторите на турнирот упатуваат голема благодарност на сите оние кои останаа до крајот на турнирот и покрај студениот ден не испуштајки ги од раце Македонските знаменца кои ги добија при самото доаѓање на турнирот. Манифестацијата заврши онака како и што почна весело, продолжи со оро и многу забава до касните попладневни часови во хотел Овче Поле Свети Николе.

Со надеж дека наредната година ќе бидеме поуспешни, побројни , до тогаш голем поздрав до сите кои помогнаа во организацијата на оваа манифестација до учесниците и до граѓаните на општина Свети Николе упатува тимот на Вавилон Центарот Свети Николе и Организација на жени на Општина Свети Николе.

Секој играч што учествуваше можеше на најдобар можен начин да ја почуствува атмосферата на еден фудбалски натпревар. На лицата на играчите можеше да се забележат различни чувства: среќа, радост , тага, нервоза, возвишеност над другите. А последното да го почуствуваат само победниците на турнирот. Сето тоа го долови публиката за време од дваесетината денови додека траеше турнирот и тоа од 19ч до 23ч кога имаа можност да проследат по четири натпревари од различна група.

Пласман во најинтересните натпревари обезбедуваат само првите две пласирани екипи од секоја група. Интересно беше тоа на турнирот учествуваа две екипи од најблиската до нашиот град општина Лозово и селото Мустафино кое го претставуваше екипата "Липа" со играчи од Скопје.

Натпреварите по групи беа за нас доста интересни бидејќи екипата од нашето маало "Лозов Расадник" учествуваше. Таа имаше супериорен настап во натпреварите во својата група бидејќи беше победник на сите четири мечеви со Зоки 28 од Лозово, "Липа" Мустафино, Кебапчилница "Славеј" и "Бас"-Extrеme". Се разбира Лозов Расадник го освои првото место во групата. Во пласманот во најинтересниот круг немаше некои поголеми изненадувања. Во првиот натпревар од вториот круг "Лозов расадник" се сретна со "МИК" и се очекуваше победа, но сепак одиграа нерешено бидејќи среаќата не им беше наклонета на нивна страна. Во вториот натпревар имаше тежок противник-"Цек Комерц" од кого го доживеаа првиот пораз и ги изгубија шансите за пласман во полуфиналето. Меѓутоа екипата на "Диор" играше одлично и влезе во полуфиналето заедно со екипата на "Зоки 28", "Цек Комерц" и мелница фурна "Диме"-која беше единственото изненадување што обезбеди пласман во полуфиналето со цврста игра во одбраната. Четирите најдобри екипи ги одмерија фудбалските сили и вештините меѓу себе: Диор и Зоки 28 и Цек Комерц и Мелница Диме беа полуфиналните двојки. Диор и Цек Комерц влегоа во големото финале, Зоки 28 и Мелница Диме играа во малото финале односно во борба за третото место. Во малото финале победи Зоки 28 иако мелница Диме во текот на целиот натпревар играше цврсто во одбраната сепак фудбалерите од Лозово успеаа да постигнат гол и да го освојат третото место.

Во големото финале двете екипи играа доста добро и во текот на целиот натпревар имаше по некоја шанса на двете страни а резултатот на крајот на натпреварот беше 0:0 па се пристапи кон изведување на пенали. Беше доста возбудливо и на крајот заслужено победи екипата на Диор со 6:5. Емоциите на радост на шампионите беа неописиви.

  на почеток=

Валентино Роси

Валентино Роси е роден на 16.02.1979 во Урбино,Италија . Тој е син на поранешен тркач по име Грациано Роси. Валентино учествуваше во својата прва велосипедска трка на 12 годишна возраст кога се префрли од Картс во Минимотос. Тој брзо напредувал на Италијанската домашна сцена,добивајки титула од 125сс Италијанската Спортска Продукција пред да биде крунисан 125сс Италијански Шампион во 1995 и добивајки го третото место на 125сс Европскиот Шампионат истата година.

Неговото деби на Светскиот Шампионат беше на Малезискиот Грант При во 1996 и тој ја заврши својата прва интернационална сезона на 9 место со победа на една трка. Следната година тој стана најмладиот тркач кој го освои 125сс Светсиот Шампионат, победувајки во 11 трки со Априлија. Ова продолжи кога тој премина во 250сс, заземајки го второто место во неговата прва година пред да стана Светски Шампион во 1999 повторно со Априлија.

Во 2000 тој влее во нова фаза од својата кариера кога се придружи на силите на Хонда 500сс класата. Тој се докажа уште еднаш со тоа што заврши на второто место,пред да стане последниот 500сс Светски Шампион во 2001. Роси се држеше до својата круна уште од, земањето на МотоGP Светската титула во 2002 и 2003,пред да го направи своето сензационално приклучување кон Јамаха за неговата победни ка сезона 2004тата година.

Тој наполни 26 години во Февруари 2005 и се уште е најмладиот тркач што го освоил Светскиот Шампионат во сите 3 класи.

Име : Валентино Роси

Датум на рагање : 16.02.1979

Место на рагање : Урбино Италија

Националност : Италијанец

Место на живеење : Лондон

Висина :182 см

Тежина : 59 кг

Брачен статус : Соло

Хоби : Фудбал

Тим : Yamaha Team

Мотор : YZR – M1

Вкупно учество во Гранд При : 153 пати

Прво Гранд При : 1996 год.

Прва трка : 1991 год

Вкупно победи : 77

Прва победа : 1996 год.

Подиуми : 113

Прв подиум : 1996 год.

Пол Позиции : 40

Прва пол позиција : 1996 год.

Вкупно победи на светски шампионати : 7

1989: Прва Картинг трка

1990: 9 победи во регионалниот картинг шампионат

1991: 4-то место на Италијанскиот јуниор картинг шампионат; прва победа во Минимотос

1992: Регионален Минимото Шампионат

1993:Трето Место 125 сс Шампионат на Италијанската спортска продукција

1994: 125сс Шампионат на Италијанската спортска продукција

1995:125сс Италијански Шампионат ; 3-то место 125 сс Европски Шампионат

1996: 9-то место, 125 МотоGP Светски Шампионат

1997: 125 GP СВЕТСКИ ШАМПИОН

1998: 2-ро место, МотоGP Светски Шампионат

1999: 250 GP СВЕТСКИ ШАМПИОН

2000: 2-ро место, 250 МотоGP Светски Шампионат

2001: 500 МотоGP СВЕТСКИ ШАМПИОН; Победник Сузука

2002: МОТОGP СВЕТСКИ ШАМПИОН

2003: МОТОGP СВЕТСКИ ШАМПИОН

2004: МОТОGP СВЕТСКИ ШАМПИОН

2005: YAMAHA TEAM МОТОGP СВЕТСКИ ШАМПИОН

Ивица Наумов